Een betere bijscholing bestaat niet

John is al meer dan 10 jaar verbonden aan de Bas van de Goor Foundation. Als diabetesverpleegkundige van het Zuyderland ziekenhuis in Limburg (voorheen het Atrium MC) ging John al heel wat keren mee op sportkampen, zowel in de zomer als in de winter. Over het laatste kamp schreef John het volgende verslag.

“Vijftien jaar geleden startte ik als diabetesverpleegkundige. In de loop der jaren heb ik heel wat goede ervaringen gehad, mede dankzij deze kampen. De groep jongeren blijft in zijn bontheid gelijk, de diabetes blijft hetzelfde, maar de technologie verandert. Tijdens de kampen ligt de focus voor de jongeren op zelfmanagement. Van elkaar leren, de positieve invloed van bewegen en sport ervaren en leren hoe ze daarbij hun diabetes kunnen organiseren om veilig te kunnen sporten.

Op het moment dat ik het tik denk ik: “Het tikt gemakkelijker dan het daadwerkelijk doen!” Natuurlijk leren de jongeren van elkaar, bestaat er geen twijfel meer over de positieve invloed van sport op diabetes en is zelfs topsport mogelijk. Ook met diabetes. Tegelijk realiseer ik me dat wij diabetesverpleegkundigen juist diegenen zijn die leren van de jongeren. Die onderdeel mogen zijn van het plezier dat ze hebben met elkaar. Die zien welk positief effect sport heeft. Wij leren hoe we op basis van die ervaringen de jongeren kunnen coachen tijdens dit soort activiteiten.

Ineens moet je van alles

Op pad met veertig kanjers die iedere dag weer opnieuw meerdere malen geconfronteerd worden met een getal waarnaar ze moeten handelen. Hoe vaak per dag moet de jongere met zijn diabetes aan de slag?! Niet alleen in gedachten maar ook in handelen? Steeds rekening houdend met de andere factoren die je glucosewaarde beïnvloeden? Met andere woorden: Doe het maar eens! Diabetes overkomt je en ineens moet je zogenaamd van alles.

In de loop der jaren is de techniek in diabetesland enorm toegenomen. Van pen naar pomp (en soms weer terug naar pen). Van prikken voor je bloedglucosewaarde naar een sensor, en van gebroken nachten naar smartguard (of andere alarmen die blijven ‘bijdragen’ aan de gebroken nachten). Tijdens dit wintersportkamp is de inzet van de technologie niet meer weg te denken. De inzet van de sensoren zorgt ervoor dat er meer inzicht lijkt te ontstaan over de invloed van het skiën op de diabetes. ‘Lijkt te ontstaan’ zeg ik bewust.

De verschillende sensoren hebben absoluut meerwaarde en dragen bij aan de besluitvorming tussen de begeleiding en de jongere in hoe te handelen tijdens deze inspanning. Maar tegelijk is die technologie slechts een onderdeel van de diabetes. Het verhaal achter de getallen is het belangrijkst. Een glucosewaarde is slechts een getal en geen rapportcijfer. Toch kan soms de confrontatie met het getal kan een drempel vormen om te meten, ondanks de huidige technologie. De basis is en blijft voor ons (maar eigenlijk ook voor ouders/verzorgers) het gesprek met de jongere. De kunst is om samen de bekijken wat wenselijk en nodig is om te komen tot optimaal zelfmanagement en kwaliteit van leven. De jongere is hierin leidend met ondersteuning vanuit zijn directe omgeving. Daar kan geen sensor tegenop!

Grote dank

Ik ben de jongeren en hun ouders dankbaar voor het vertrouwen. De Bas van de Goor foundation ben ik dankbaar voor het organiseren van dit soort initiatieven. En natuurlijk veel dank aan mijn lieve collega’s voor hun bijdrage aan dit kamp.”