24/7 diabetes

De tweede fase duurt wat langer; twee dagen. In die twee dagen zal je zien dat je een goede insuline-efficiëntie vasthoudt. Kort gezegd, de insuline werkt beter. Zeker als je tenminste om de dag minimaal een uurtje matig intensief beweegt heb je effect van je geleverde prestatie. Maar om de komende dagen effect te hebben van je sportactiviteit moet je eerst zorgen dat je je bloedglucose goed houdt tijdens het wandelen. Of voetballen. Of fietsen. Of bootcamp. Het vervelende is dat al die sporten een eigen aanvliegroute hebben. Een goede voorbereiding voor drie uur wandelen kan totaal niet werken voor een uurtje bootcamp. Ieder sport is weer anders. En dus ben ik benieuwd hoe iedereen de eerste dag van deze zesdaagse wandeltocht van start gaat. Na een paar maanden trainen is iedereen er klaar voor. 

Tijdens deze week doen we ook onderzoek naar de relatie tussen beweegintensiteit en je bloedglucose. Daarvoor hebben de deelnemers glucosesensoren van ons gekregen en stappentellers. Met een speciale app kunnen de onderzoekers de glucosewaarden van alle deelnemers realtime lezen. Het schermpje laat grote gelijkenis zien met de route: Pieken en dalen. Die pieken en dalen laten ook zien dat het geen makkelijke opgave is om elke keer met voor jou mooie, aanvaardbare of niet al te slechte suikers te gaan bewegen. In Spanje eet je ook nog eens anders, je weet niet exact wat je kunt verwachten (van de route), het is warm en dan ga je misschien ook nog je insuline of medicatie aanpassen. En dat dan zes dagen achter elkaar. Een hele opgave dus. En om daar even duidelijk over te zijn: ook voor mij. Als er namelijk mensen denken dat ik voor alle omstandigheden een ideale strategie heb, moet ik je teleurstellen. Er zijn zoveel factoren die invloed hebben op je bloedglucose, dat vraagt om constante aandacht. Gelukkig helpen de sensoren ook om inzicht te geven hoe het bloedglucose-technisch met je gaat. Maar die kunnen ook niet voorkomen dat ik de hele week tussen de 3 en 15 heb gezeten.

Het gaat deze week niet alleen om de technische (zelfmanagement) kant van het hebben van diabetes. Iedere avond organiseerden we een diabetesoverleg. Ik weet niet hoe anderen (jullie?) met diabetes hun informatie krijgen of tot nieuwe inzichten komen. Ik prijs me gelukkig dat ik in Nederland woon en dat we internationaal hoge ogen gooien met onze diabeteszorg. Maar in gesprekken met anderen met diabetes krijg ik vaak waardevolle zaken te horen die wellicht minder gericht zijn op het technische diabetesmanagement maar meer met hoe je omgaat met je diabetes. Het is een hele goede aanvulling op de reguliere diabeteszorg. En dat kreeg ik bij deze overleggen ook veel terug.

Het laatste groepsgesprek maakte veel indruk op mij. Als je je iedere keer met mooie bloedsuikers meldt bij de zorgverlener lijkt het wellicht dat je alles onder controle hebt. Maar het kan ook zijn dat een paar vervelende momenten zoals hypo’s ervoor kunnen zorgen dat je onzeker wordt. Of omdat je terecht of onterecht bang bent om te hoog te zitten (wat is te hoog???) omdat je daar complicaties van kunt krijgen over een aantal jaren. Weet je wel precies hoe hoog die kans is? En is je angst misschien (on)gegrond? Of heb je ruimte om de teugels van je diabetesmanagement te laten vieren in ruil voor een sprong in kwaliteit van leven? Zaken die je met anderen met diabetes kunt bespreken, maar zeker ook met zorgprofessionals. Zij zien misschien wel 25 mensen per dag. Iedereen neemt zijn eigen problemen, zelfmanagementsvaardigheden en karakter mee. Het is heel erg lastig voor een internist of diabetesverpleegkundige om iedere keer een op maat gesneden advies en coaching te geven. Sta open om alle problemen waar je tegenaan loopt zeker ook met hen te bespreken. Dan geef je je zorgverlener ook handvatten om je te helpen. Het kan natuurlijk altijd zijn dat je geen klik hebt met je zorgverlener. Maar hoe opener je bent over je bloedglucosewaarden, je gevoel en je problemen, des te beter kunnen zij je helpen. Dit was voor mij weer een belangrijk inzicht.